စိန္ေဂၚလီတစ္ေယာက္ – ၈ (စိုင္းဝင္းျမင့္)

ေလာကႀကီးမွာ ဘယ္သူမွ မလိမၼာဘူး
ဘယ္သူမွလည္း မမိုက္ဘူး
မီးေလာင္တဲ့အခါ ကိုယ့္အေလာင္းကိုကိုယ္ထမ္း
ကိုယ့္ႏွလံုးသားကိုကိုယ္ ကယ္ထုတ္သြားၾကတာပဲ

ဒိုင္နိုေဆာေတြ တိုက္ခန္းေတြထဲ ဆက္ေနလို႔မရ
အသည္းငယ္လို႔ မ်ိဳးတုံးသြားရတာပဲရွိတယ္
ဒရက္ကူလာေတြ ႏွစ္မ်ားစြာ အလင္းကို ေလ့က်င့္
ေသြးကို ဘဏ္တိုက္ဖြင့္
ပန္းၿခံခံုတန္းလ်ားမွာ ခ်စ္သူကို ေစာင့္ေနၾကေသးတယ္

စိန္ေဂၚလီတစ္ေယာက္ – ၂ (စိုင္းဝင္းျမင့္)

တစ္ည ကြၽန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေတာ့
အေဖ မအိပ္ပဲေစာင့္ေန
ထမင္းစားပြဲေပၚမွာ ျပင္ထားတဲ့ ထမင္းေတြဟင္းေတြ
ဆာေနပံုရတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာတယ္
ငါငယ္ငယ္က အိမ္ျပန္ေနာက္က်တုန္းက
ငါ့အေဖက အခုလိုပဲေစာင့္ေန
ငါျပန္လာၿပီဆိုမွ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက
ထမင္းက်န္ဟင္းက်န္ေတြကို အကုန္နယ္ၿပီး
အိမ္ေရွ႕က ဓာတ္တိုင္မွာ ပံုၿပီး
ေခြးေကြၽးလိုက္တယ္ တဲ့
ငါျပန္မလာမခ်င္း ငါ့ေရွ႕မွာ ေခြးခ်ေကြၽးဖို႔ေစာင့္ေန
ငါကေတာ့ အဲဒီလို ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ပါဘူး
ေရာ႕ မင္းစားတဲ့ ငါအသင့္ျပင္ထားတယ္တဲ့ အေဖက
လူတစ္ေယာက္ကို ဝမ္းနည္းေအာင္လုပ္တတ္တယ္ အေဖက
ကြၽန္ေတာ့္အေဖက။    ။

---

စိုင္းဝင္းျမင့္ ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္ ဒုတိယအုပ္ (၂၀၀၅ – ၂၀၁၆)၊ ေက်ာ္ေမႊးစာေပ၊ ၂၀၁၆။

စိန္ေဂၚလီတစ္ေယာက္ – ၁ (စိုင္းဝင္းျမင့္)

ဆူပါဘင္လမ္းလို႔ေျပာတယ္
လြစၥလမ္းလို႔လြမ္းတယ္
အေနာ္ရထာလမ္းကို ဘယ္ေတာ့မွမေရာက္
ဖေရဇာအတိုင္း ေလွ်ာက္လာတယ္
၉ ကားစီးသြားရတယ္

ဆဲဗင္းဇူလိုင္တုန္းက ဟိုေထာင့္နားက လွမ္းပစ္တာ
ငါက ဒီေနရာေလးမွာ ရပ္ေနတာ
အဲသည္တုန္းက ဦးခ်စ္ လက္ဘက္ရည္ မေရာင္းေသး

နဂါးအမွတ္တံဆိပ္ ကားဂိတ္ေလးကေန ေက်ာင္းေရွ႕
ေက်ာင္းေရွ႕က ေက်ာင္းဝင္းထဲေရာက္လာ
ဦးခ်စ္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ျဖစ္လာ ဘာေတြလဲ အေဖရာ
ငုဝါလမ္းပါ ဆိပ္ကမ္းသာလမ္းပါ အေနာ္ရထာလမ္းလို႔ ေျပာစမ္းပါ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ေခတ္မွာ သန္ျမန္သူနဲ႔ ျမင္းပ်ံ
ျမိဳ႕ပတ္ရထားနဲ႔ ေက်ာင္းေျပး
သစ္ေတာဝင္းအတြင္းဘက္ သစ္တုန္းကန္မွာ ေရဆင္းကူး
တစ္ေယာက္က ရန္စေပးလိုက္တာနဲ႔
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွာ တစ္ေက်ာင္းနဲ႔တစ္ေက်ာင္းရိုက္
ကရင္ျခံဝင္းထဲမွာ တစ္ေနကုန္ေနျပီး
ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္မွ ေက်ာင္းထဲကထြက္လာတဲ႔ပံုစံနဲ႔
အလံုလမ္းအတိုင္း ျပန္ျပန္လာ
မိဘေခၚရတဲ႔အခါ လမ္းထိပ္က
ဆိုက္ကားသမားတစ္ေယာက္ေယာက္ ေခၚေခၚသြား
ေနာက္တစ္ခါထပ္ေခၚရတဲ႔အခါ
အရင္လူမရွိတာနဲ႔ အလွည့္က် ဆိုက္ကားသမားေခၚသြား
ဆရာမက အေဖေျပာင္းသြားပါလား ဆိုတဲ႔အခါ
အုပ္ထိန္းသူ ဦးေလးတစ္ေယာက္ပါခင္ဗ်ာ ျပင္ေျပာရ
ရယ္စရာလူလွ်င္ေလးမ်ား
ေက်ာင္းအက်ီေကာ္လံေအာက္မွာ ဆံပင္ရွည္ဘယ္ေလာက္သန္သန္
ေခတ္ဘယ္ေလာက္ျမန္ျမန္
အေဖ့ကို မခ်န္ခဲ႔ႏိုင္ဘူး
တစ္ေန႔မွာ အေဖ့လက္ေမာင္းက
စိန္ေဂၚလီေဆးမင္ေၾကာင္ကို ကိုင္ႀကည့္ရင္း
ငိုင္သြား ေငးသြား
ရူးေနတာပဲ လူငယ္ႏွစ္မ်ား
ငါတို႔တုန္းက စစ္တပ္က လမ္းတစ္ေနရာမွာတားျပီး
ဆံပင္ရွည္ကို ေနာက္လွန္ဆြဲစု ဘက္နက္နဲ႔ ျဖတ္ခ်ပစ္တယ္
ကြ်န္ေတာ္တို႔ေခတ္ တစ္တိုင္ ႏွစ္တိုင္ထဲမွာ ပံုျပင္ပမာ
လြပ္လပ္ေရးရပ္ကြက္ ျမစ္ကမ္းနားဘက္
ကုလားသခ်ိိဳင္းထဲမွာ သတင္းစာနဲ႔ထုပ္ထား ေဆးေျခာက္ ၅၀ သား
ဘယ္မွမပစ္ပဲနဲ႔ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ကုန္သြား
မုန္႔စားသူမ်ား ႀကက္သားကာလသားခ်က္ ခ်က္စားသူမ်ား
ကြ်န္ေတာ္ ဖ်ားသြားတယ္

ကမာၻေျမသို႔ ပန္းပို႔သူမ်ား (စိုင္း၀င္းျမင့္)

တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့
ေနာက္မွာအျမဲရွိေန
ကမာၻေျမသို႔ ခ်စ္ျခင္း လြမ္းျခင္း
ပန္းခင္းမ်ား ပို႔ေန။
ပန္းလက္ေဆာင္ဆိုတာ ယူသူက အျပဳံး
ေပးသူက ေဘးလူက အရႈံးေတြ
အမုန္းေတြ ေဆြးေျမ႔ဖြယ္ ေသြးနဲ႔
အေျပး သြားၾကရတယ္ မေတြး
စမ္းေခ်ာင္းေလးရဲ႕ အဖ်ား
အဖ်ားေသြးကပဲ စ
ပန္းစုိက္သူမ်ား အစျပဳလာ
ကမာၻေျမကလည္း
ဘဝတစ္ခုစာ ေစာင့္ေနပါတယ္။

ပုဂံ (စိုင္းဝင္းျမင့္)

ေစတီထဲ ေနေရာင္သြင္းယူခဲ့ပံုက
အံ့ၾသဖြယ္။
အုတ္တစ္ခ်ပ္ခ်င္းစီမွာ
ရာဇဝင္ရွိတယ္။
ဧရာဝတီ
အေဝးေရာက္နံရံေဆးေရး
ေဆြးျမည့္စရာ။

ျငိမ္းခ်မ္းေရးညစာဆိုရင္ မနက္စာကိုမစားရေသးတဲ႔လူေတြၾကား သြားဆရာ (စိုင္း၀င္းျမင့္)

ေနာက္ဆံုးျဒပ္စင္ထဲက ဇာတ္လိုက္ကိုသတိရ
ေနာက္ဆံုးတစ္ခြက္ကပဲ ျပန္စေပါ့
ျပန္စတဲ့အခါ စစခ်င္းျပန္ရမွာက ျငိမ္းခ်မ္းေရး
နံရံမွာ ဘာေရးထားသလဲဆိုေတာ့
ယခင္ ၁၀၀၀၀
အခု ၈၀၀၀
ဘာငါးလဲဆိုေတာ့ ၾကယ္ငါး ဆယ္လမြန္ငါး
ငါးနာမည္မပါတဲ့ငါး
ထိစမ္းႀကည့္မလားဆိုေတာ့မွ
အနာဂတ္ ငါးမွာ
ဒီမွာ ႀကြယ္သူေတြခ်ည္းပဲ
ဉာဏ္ရွိမွ အနားလာ
ဉာဏ္ရွိေနလို႔သာရယ္ရ
စက္ေတြနဲ႔သာမယဥ္ပါးရင္ေနရမယ္
ရယ္စရာကို ပိုက္ဆံနဲ႔ႀကည့္လာသူေတြ
မွာမိတာက အနာဂတ္ ငါး
အနာဂတ္ ငါး ဆိုေတာ့ အနာဂတ္ေစ်းေပါ့
၆၀၀၀ နဲ႔မရ
၆၀၀
တစ္ေပပတ္လည္မွာ
နာေရးေႀကာ္ျငာ တစ္လက္မ ႏွစ္ေကာ္လံမွာ ကုေဋ ၆၀၀၀လည္း ျဖစ္ႏိုင္ေသးတာပဲ
ျငိမ္းခ်မ္းေရးက ေစ်းသာမေပးတာ
လိုခ်င္တာက ေဝလငါးေလာက္

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာကမာၻာာားးးးးး (၁၁) (စိုင္း၀င္းျမင့္)

ေမလဟာ မွ်တပါတယ္
တစ္ေယာက္က် ႏွစ္ေယာက္က်
တစ္ေနရာရာမွာ ျပန္ရတဲ့အခါ လြမ္းသူ႔ပန္းေခြပဲ
စာစီ စာရိုက္ ပံုႏွိပ္စက္ ဓားစက္ထဲမွာ စက္ဆရာ
ေပ်ာ္စရာမ်ား နည္းေနတဲ့ၾကားထဲက
(မိုးေရထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္သြားေတြ႕၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာေတြ႕သြားပါတယ္)
ခ်စ္မိရံုနဲ႔ မမွား
ျခစ္မိရံုမွ်နဲ႔ မမ်ားဆိုရင္ (ဒီတစ္ခါေတာ့ နည္းနည္းမ်ားသြားၿပီ ဆိုတဲ့စကား ရွိပါတယ္)
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ဆက္သြားလို႔ရ
ဒီထက္မက ျပန္စဥ္းစားရမယ္

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာကမာၻာာားးးးးး (၇) (စိုင္း၀င္းျမင့္)

ေစာင့္/ေလွ်ာက္ခဲ့ရတယ္ဆိုရင္
တစ္ေန႔ခင္းလံုး အငမ္းမရ အလင္းမရ လမ္းမ်ားမွ
၂၄နာရီ အရိပ္ရ လမ္းမ်ားမွ
လက္ဖက္ရည္ခ်ိန္မ်ား
ထမင္းစားခ်ိန္လြန္ လက္ဖက္ရည္ခ်ိန္မ်ား
တကယ္ေတာ့ အခ်ိန္ကိုက္စရာမလို
တခုခု မွာရမယ္ဆိုလို႔သာ မွာရ
ေရသန္႔ အခ်ိဳရည္ အဆာေျပမုန္႔ တစ္ခုခုေပါ့
အေဖာ္ေကာင္းလို႔ လိုက္လာ အေပ်ာ္သမား
ၿမိဳ႕လယ္ထဲ ျဖတ္ ၿမိဳ႕စြန္ ေဖာက္ထြက္သြားမယ္

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာကမာၻာာားးးးးး (၈) (စိုင္း၀င္းျမင့္)

အေလာင္းကို ေရခ်ိဳးျခင္း
ေသသူမ်ားကို သၿဂၤဳိဟ္ျခင္းနဲ႔စ၊
ဧၿပီဟာ အရက္စက္ဆံုးလပါပဲ
ရည္ညႊန္းမွာေတာ့ ပိုမိုလက္ေစာင္းထက္သူ အက္ဇရာေပါင္းအတြက္
ငါ ေသခ်င္ၿပီတဲ့
ကႏာၱရေျမမွာ ေနထိုင္ၾကသူေတြရဲ့ ကိုယ္စား
သတင္းစာဖတ္တဲ့အခါ ေလသံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔
ဖတ္တတ္တယ္စကား ကိုးကား
အဲဒီတုန္းက (ကဗ်ာေရးသူတစ္ဦး၏ အမွတ္ရခ်က္မ်ား ၁၉၉၆)
အဲဒီတုန္းက ေႏြဟာ အပူဆံုးလို႔ ထင္ရတဲ့ၾကားထဲက
သစ္ရြက္ေၾကြေအာက္ အရိပ္ရ ေအးျမ

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာကမာၻာာားးးးးး (၁၀) (စိုင္း၀င္းျမင့္)

မိုးေမွာင္က်လာေတာ့ လူေရာင္ပိုေတာက္ပလာတယ္
တစ္မိုးေအာက္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးဆိုလည္း ျပန္ေတြ႕ရတယ္
ရာသီေပၚသီးႏွံေတြကေတာ့ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ျပန္လာ
သယ္ေဆာင္သူေတြသာ လဲသြားမယ္ စားသံုးသူမလြဲ
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲ ေလွကားတစ္ေနရာရာ တစ္ေယာက္မက
တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ဝင္ခိုခဲ့ဖူးမယ္
ကိုလိုနီေခတ္လက္ရာ ဗိသုကာဟာ ခမ္းနား
အဘိုးအိုတစ္ေယာက္ မိုးေရထဲ ျဖတ္ျပန္သြားေနတာ
ျမင္ကြင္းက ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိ
လမ္းတစ္ဖက္က ေဆာက္လက္စ အေဆာက္အအံု
ေမာ့ေမာ့ၾကည့္ေနရင္းကပဲ ဘဝျခားသြားသလို