ကမာၻေျမသို႔ ပန္းပို႔သူမ်ား (စိုင္း၀င္းျမင့္)

တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့
ေနာက္မွာအျမဲရွိေန
ကမာၻေျမသို႔ ခ်စ္ျခင္း လြမ္းျခင္း
ပန္းခင္းမ်ား ပို႔ေန။
ပန္းလက္ေဆာင္ဆိုတာ ယူသူက အျပဳံး
ေပးသူက ေဘးလူက အရႈံးေတြ
အမုန္းေတြ ေဆြးေျမ႔ဖြယ္ ေသြးနဲ႔
အေျပး သြားၾကရတယ္ မေတြး
စမ္းေခ်ာင္းေလးရဲ႕ အဖ်ား
အဖ်ားေသြးကပဲ စ
ပန္းစုိက္သူမ်ား အစျပဳလာ
ကမာၻေျမကလည္း
ဘဝတစ္ခုစာ ေစာင့္ေနပါတယ္။

ပုဂံ (စိုင္းဝင္းျမင့္)

ေစတီထဲ ေနေရာင္သြင္းယူခဲ့ပံုက
အံ့ၾသဖြယ္။
အုတ္တစ္ခ်ပ္ခ်င္းစီမွာ
ရာဇဝင္ရွိတယ္။
ဧရာဝတီ
အေဝးေရာက္နံရံေဆးေရး
ေဆြးျမည့္စရာ။

ျငိမ္းခ်မ္းေရးညစာဆိုရင္ မနက္စာကိုမစားရေသးတဲ႔လူေတြၾကား သြားဆရာ (စိုင္း၀င္းျမင့္)

ေနာက္ဆံုးျဒပ္စင္ထဲက ဇာတ္လိုက္ကိုသတိရ
ေနာက္ဆံုးတစ္ခြက္ကပဲ ျပန္စေပါ့
ျပန္စတဲ့အခါ စစခ်င္းျပန္ရမွာက ျငိမ္းခ်မ္းေရး
နံရံမွာ ဘာေရးထားသလဲဆိုေတာ့
ယခင္ ၁၀၀၀၀
အခု ၈၀၀၀
ဘာငါးလဲဆိုေတာ့ ၾကယ္ငါး ဆယ္လမြန္ငါး
ငါးနာမည္မပါတဲ့ငါး
ထိစမ္းႀကည့္မလားဆိုေတာ့မွ
အနာဂတ္ ငါးမွာ
ဒီမွာ ႀကြယ္သူေတြခ်ည္းပဲ
ဉာဏ္ရွိမွ အနားလာ
ဉာဏ္ရွိေနလို႔သာရယ္ရ
စက္ေတြနဲ႔သာမယဥ္ပါးရင္ေနရမယ္
ရယ္စရာကို ပိုက္ဆံနဲ႔ႀကည့္လာသူေတြ
မွာမိတာက အနာဂတ္ ငါး
အနာဂတ္ ငါး ဆိုေတာ့ အနာဂတ္ေစ်းေပါ့
၆၀၀၀ နဲ႔မရ
၆၀၀
တစ္ေပပတ္လည္မွာ
နာေရးေႀကာ္ျငာ တစ္လက္မ ႏွစ္ေကာ္လံမွာ ကုေဋ ၆၀၀၀လည္း ျဖစ္ႏိုင္ေသးတာပဲ
ျငိမ္းခ်မ္းေရးက ေစ်းသာမေပးတာ
လိုခ်င္တာက ေဝလငါးေလာက္

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာကမာၻာာားးးးးး (၁၁) (စိုင္း၀င္းျမင့္)

ေမလဟာ မွ်တပါတယ္
တစ္ေယာက္က် ႏွစ္ေယာက္က်
တစ္ေနရာရာမွာ ျပန္ရတဲ့အခါ လြမ္းသူ႔ပန္းေခြပဲ
စာစီ စာရိုက္ ပံုႏွိပ္စက္ ဓားစက္ထဲမွာ စက္ဆရာ
ေပ်ာ္စရာမ်ား နည္းေနတဲ့ၾကားထဲက
(မိုးေရထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္သြားေတြ႕၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာေတြ႕သြားပါတယ္)
ခ်စ္မိရံုနဲ႔ မမွား
ျခစ္မိရံုမွ်နဲ႔ မမ်ားဆိုရင္ (ဒီတစ္ခါေတာ့ နည္းနည္းမ်ားသြားၿပီ ဆိုတဲ့စကား ရွိပါတယ္)
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ဆက္သြားလို႔ရ
ဒီထက္မက ျပန္စဥ္းစားရမယ္

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာကမာၻာာားးးးးး (၇) (စိုင္း၀င္းျမင့္)

ေစာင့္/ေလွ်ာက္ခဲ့ရတယ္ဆိုရင္
တစ္ေန႔ခင္းလံုး အငမ္းမရ အလင္းမရ လမ္းမ်ားမွ
၂၄နာရီ အရိပ္ရ လမ္းမ်ားမွ
လက္ဖက္ရည္ခ်ိန္မ်ား
ထမင္းစားခ်ိန္လြန္ လက္ဖက္ရည္ခ်ိန္မ်ား
တကယ္ေတာ့ အခ်ိန္ကိုက္စရာမလို
တခုခု မွာရမယ္ဆိုလို႔သာ မွာရ
ေရသန္႔ အခ်ိဳရည္ အဆာေျပမုန္႔ တစ္ခုခုေပါ့
အေဖာ္ေကာင္းလို႔ လိုက္လာ အေပ်ာ္သမား
ၿမိဳ႕လယ္ထဲ ျဖတ္ ၿမိဳ႕စြန္ ေဖာက္ထြက္သြားမယ္

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာကမာၻာာားးးးးး (၈) (စိုင္း၀င္းျမင့္)

အေလာင္းကို ေရခ်ိဳးျခင္း
ေသသူမ်ားကို သၿဂၤဳိဟ္ျခင္းနဲ႔စ၊
ဧၿပီဟာ အရက္စက္ဆံုးလပါပဲ
ရည္ညႊန္းမွာေတာ့ ပိုမိုလက္ေစာင္းထက္သူ အက္ဇရာေပါင္းအတြက္
ငါ ေသခ်င္ၿပီတဲ့
ကႏာၱရေျမမွာ ေနထိုင္ၾကသူေတြရဲ့ ကိုယ္စား
သတင္းစာဖတ္တဲ့အခါ ေလသံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔
ဖတ္တတ္တယ္စကား ကိုးကား
အဲဒီတုန္းက (ကဗ်ာေရးသူတစ္ဦး၏ အမွတ္ရခ်က္မ်ား ၁၉၉၆)
အဲဒီတုန္းက ေႏြဟာ အပူဆံုးလို႔ ထင္ရတဲ့ၾကားထဲက
သစ္ရြက္ေၾကြေအာက္ အရိပ္ရ ေအးျမ

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာကမာၻာာားးးးးး (၁၀) (စိုင္း၀င္းျမင့္)

မိုးေမွာင္က်လာေတာ့ လူေရာင္ပိုေတာက္ပလာတယ္
တစ္မိုးေအာက္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးဆိုလည္း ျပန္ေတြ႕ရတယ္
ရာသီေပၚသီးႏွံေတြကေတာ့ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ျပန္လာ
သယ္ေဆာင္သူေတြသာ လဲသြားမယ္ စားသံုးသူမလြဲ
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲ ေလွကားတစ္ေနရာရာ တစ္ေယာက္မက
တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ဝင္ခိုခဲ့ဖူးမယ္
ကိုလိုနီေခတ္လက္ရာ ဗိသုကာဟာ ခမ္းနား
အဘိုးအိုတစ္ေယာက္ မိုးေရထဲ ျဖတ္ျပန္သြားေနတာ
ျမင္ကြင္းက ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိ
လမ္းတစ္ဖက္က ေဆာက္လက္စ အေဆာက္အအံု
ေမာ့ေမာ့ၾကည့္ေနရင္းကပဲ ဘဝျခားသြားသလို

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာကမာၻာာားးးးးး (၁) (စိုင္း၀င္းျမင့္)

ဖ်ားလို႔မေသ
မွားလို႔ေတာ့ ေသရင္ေသမယ္
ပ်ံ/လန္ေနတုန္းပဲ အခုလည္း
ျမင္းကို ျမစ္အထိေရာက္ေအာင္ဆြဲလာ
လူငယ္ကို လင္းေစတဲ့ အရာထဲမွာ
ေဆးမင္ေၾကာင္လည္း ပါတယ္
ဘယ္ေခတ္တုန္းကမွ အေမွာင္မက်ခဲ့ပါ
ရူးမိုက္တာ တစ္ခုခု လုပ္ၾကရေအာင္ဆိုရင္
သင္လည္း ပါဝင္ၿပီးသားပဲလား။
လႊဲခ်စရာ ေခတ္ၾကီးတစ္ေခတ္လံုးရၿပီးမွေတာ့
လြဲၾကစရာ ဘာအေၾကာင္းမွမရွိ

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာကမာၻာာားးးးးး (၂) (စိုင္း၀င္းျမင့္)

ဝမ္းသာစရာ ေျပာရဦးမယ္ဆိုရင္ သူ႔အေၾကာင္း
ဝမ္းနည္းစရာဆိုရင္ ငါတို႔အေၾကာင္း
ငါတို႔အေၾကာင္း ကမာၻမွာ အပ္/အက္ေၾကာင္း ထင္/ထပ္လို႔
ဒီေန႔အဖို႔ေတာ့ ေပ်ာ္စရာဆိုရင္ တစ္ခုမွ ခ်န္မထားခဲ့ဘူး (ဆို)ျပန္/ပ်ံသူ
အဆင္ခံရတဲ့ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ လြတ္လမ္းရွာ မိုးသားမ်ား
ၿဖိဳဖ်က္ခံရတဲ့ အေဆာက္အအံုေနရာမွာ ဟင္းလင္းျပင္ပန္းပု
အစားထိုး လူ႔သက္တမ္း အခိုက္အတန္႔
ငါမရွိေတာ့တဲ့ အဲဒီမွာ
သိမ္ငယ္သြားဖို႔ပဲ တစ္ထပ္ၿပီးတစ္ထပ္ ျမင့္တက္လာတယ္
ျပန္လွည့္ယူလို႔ မရေတာ့တဲ့ အရာေတြထဲမွာ

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာကမာၻာာားးးးးး (၄) – (သမိုင္းေၾကာင္းအရ) (စိုင္း၀င္းျမင့္)

ကမာၻမွာ ကစားစရာ က စရာတစ္ခုေတာ့ အျမဲရွိေန
အာဖရိကရိုးရာ ဘူဘူဇီလာမ်ားနဲ႕ ၀ါကာ ၀ါကာ
အခုလည္း ဂဏန္းစတိုင္လ္မ်ားနဲ႕
ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုခဲ့ရသလို အရာရာအားလံုး ျဖစ္ခဲ့လို႕လည္း ဆိုခဲ့ရ
သမိုင္းေၾကာင္းက ဘယ္လိုပဲေရးေရး လဲမႈိ႕ေတြလို လြင့္၊ ပန္းလိုပြင့္၊ တိမ္လိုအသင့္
နာဂစ္သစ္ပင္ ျပန္ရွင္သန္လာသလို ဧရာ၀တီျပန္လာတဲ့အခါ
ႏိုင္ငံ ေရး ထား၀ယ္ ဘိတ္ တို႕ဘုိးဘြားအေမြအႏွစ္နဲ႕
သားသမီး ေျမးျမစ္ သယံဇာတေတြလည္း ျပန္လာမွာပဲေပါ့
သမိုင္းေၾကာင္းက ဘယ္လုိပဲေရးေရး
ႏွစ္ၾကြင္းတဲ့အခါ ငါပဲ အျမဲက်န္ျပန္ရ
စားလို႕လည္း မျပတ္ လူ႕ဘ၀ထက္မကတဲ့ အရာမ်ားနဲ႕
အခုလည္း ဖ်က္/ျဖတ္ ေနရတုန္းပဲေလ
ဆုိရွယ္လစ္ေခတ္ အေရးအခင္ ၾကိဳႏွစ္မ်ားနဲ႔ စစ္အစိုးရေခတ္ ျပည္သူ႕ေခတ္
အခု ဒီမိုကေရစီေခတ္ဆိုလည္း ငါ့သူငယ္ခ်င္းဟာ ေရနည္းငါးလိုခက္ခဲ
ခက္ခဲလည္း လက္တြဲမပ်က္ ဖ်က္/ျဖတ္ေနတုန္းပဲေလ