ကြ်န္မသမၼတႀကီးျဖစ္ခ်င္တယ္ (ခရမ္းျပာထက္လူ)

ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ပန္းခင္းႀကီးလုိျပင္ထားတယ္
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ထမင္း၀ုိင္းႀကီးလုိျပင္ထားတယ္
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ေျခသုတ္ပုဆုိး ေျမြအစြယ္က်ိဳးလုိ႔လည္းျပင္ထားတယ္။
 
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ စာအုပ္စင္ႀကီးလုိျပင္ထားတယ္
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ၾကယ္တာရာ ညီလာခံႀကီးလုိျပင္ထားတယ္
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ စက္၀ိုင္းတစ္ခုအလယ္မွာ
ဓါးေပါက္ခံဖုိ႔ရပ္ေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္လုိလည္း ျပင္ထားတယ္။
 
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ေျမျမဳပ္မိုင္းေတြမႊစာက်ဲေနတဲ့အရပ္မွာေပါက္ေနတဲ့
ရြက္က်ပင္ေပါက္ေတြလုိသေဘာထားၿပီး
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ေန႔နဲ႔ညမွားအိပ္ေနရတဲ့ မီးျပတုိက္တစ္ခုလုိလည္းက်င့္ထားတယ္။
 
ရွင္တုိ႔ ရိႈ႕လုိက္တဲ့မီး
ကြ်န္မ ျမားရဲ႕ေနာက္ျမီးအဖ်ားမွာ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ ေလာင္ေနပါေစ
ကြ်န္မရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ပစ္မွတ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွမလြဲ
ၿဂိဳဟ္တုတစ္စင္းေနာက္မွာ ပန္းထြက္က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့မီးစေတြလုိအဲ့ဒါဟာ ကြ်န္မကုိပုိၿပီးခြန္အားျဖစ္ေစခဲ့။

ကၽြန္ေတာ္႔ကို ထားပါေတာ႔ ထားခဲ႔ပါၿပီ (ခရမ္းျပာထက္လူ)

ကၽြန္ေတာ္႔ဆီျပန္လာဖို႔
တစ္စံုတစ္ရာလမ္းကိုသူတုိ႔ေမွ်ာ္ေနသလား။
ေန႔ေရာညပါ ညီေနတဲ႔ညွီနဲ႔
ေရေအာက္မွာ ေအာက္ထပ္ကမ ၻာတစ္ခု
အဲဒီမွာသူတို႔စုေနၾကမယ္
အရိုးစုေတြ
အရိုးဆံုးအရွင္းဆံုးေရာက္ရွိခဲ႔တဲ႔ အရိုးစုေတြ
အေပၚမွာ
ကိုယ္႔အေလာင္းကိုယ္ထမ္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာက္ေန
အသားနည္းနည္း က်န္တဲ႔အေရျပားရႊဲရြဲေပၚေရွာ္စရာမရွိ
ကၽြန္ေတာ္ေလွ်ာက္ေနေပါ႔။

ငါတို႔လူငယ္ဘ၀ (ခရမ္းျပာထက္လူ)

(ေပဖူးလႊာ၊ မတ္ – ၂၀၁၀)

ရိုဒင္ငါေတာ့လစ္ၿပီ (ခရမ္းျပာထက္လူ)

ရိုဒင္
ခင္ဗ်ားထြင္းထုထားတဲ့ ကိုယ္လံုးတီးေတြးေခၚနည္းနဲ႔
ထိုင္ေနတယ္၊ ထသြားရအခက္
ထိုင္ေနတယ္၊ ဘာမွျဖစ္မလာလည္း ထိုင္ေနတယ္
ျဖစ္လာလည္း ထိုင္ေနတယ္ ထိုင္ေနတယ္အနည္ထိုင္သလို
ပင္လယ္ၾကမ္းျပင္ေအာက္ ပစ္က်သြားသလို ထိုင္ေနေပါ့
ေဝါ့ထရိတ္စင္တာၾကီး ၿပိဳမက်ခင္ အခန္းထဲ
ဘုရားသခင္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ေခါင္းခ်င္းဆိုင္သလို ထိုုင္ေနေပါ့
လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၾကိဳးတန္းေပၚ
လွမ္းထားတဲ့ ရႈေမွ်ာ္ခင္းေတြေတြ႕တယ္
ေသြးတိုးေနတာလား ေသြးပ်က္ေနတာလား
မ်က္ႏွာၾကီးအန္းလို႔ ဥယ်ာဥ္
ဘဲငန္းေတြက ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္ ေရအိုင္မွာဝဲလည္လို႔
ထိုင္ေနတယ္ ငါဟာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ခုန္ထလို႔ မရေတာ့တဲ့ ခုံတစ္ခံုေပၚ ရႈခင္းကို
ကသိုဏ္း ၁၀ပါးထဲက လူေသကသိုဏ္းရႈသလို ရႈစားရင္း
ပစ္ခ်လို႔မရေအာင္ ေလာင္ကၽြမ္းေနတဲ့

ရုတ္တရက္ ၾကားဖဲတစ္ခ်ပ္ ျဖတ္တက္လာသလုိ ဖုိးေဇာ္ကို ေဂ်ာ္နီကပ္တယ္တဲ့ (ခရမ္းျပာထက္လူ)

Khayan 2011

ေဂ်ာ္နီဆုိတာက
ပုလင္းထဲကသင္းကြဲထြက္ ပုလင္းမွာကပ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ကပ္ပါးပုိးတစ္ေကာင္
ပုလင္းအေရာင္နဲ႔ ပါးေျပာင္ေနသူေပါ့။
 
ေဂ်ာ္နီဆုိတာက
လမ္းထိပ္မွာ လိတ္ပတ္မလည္ေအာင္ ေဆးေျခာက္ရွဴၿပီး ေငြသံေၾကးသံလိတ္ပတ္မလည္လည္း
တိမ္ေတြလုိ မၿပိဳကြဲခင္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးစိမ္နဲ႔ဇိမ္က်၊ လိပ္တစ္ေကာင္လုိလိပ္ေနတဲ့ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ေပါ့၊
သူ႔ကို ဘယ္သူမွ ေယာင္လုိ႕ေတာင္ခင္းမထုိင္ခ်င္ၾက။
 
ပုလင္းထဲကထြက္လာတဲ့ ေဂ်ာ္နီေ၀ါ့ကားလုိ တစ္ခါတစ္ခါ
ဘုံဆုိင္အေဟာင္းေလးထဲက အသစ္ထြက္က်လာတဲ့အန္ဖတ္လုိ
ေဂ်ာ္နီဟာ လမ္းရဲ႕ခံစစ္မွဴးေတြကို အလုပ္ရႈပ္ေစတယ္။
 
လာသမွ်ေခြး လူနဲ႔ရွဴးတုိက္သလုိဆူညံ ေမာ္ေတာ္ကားေတြရဲ႕ခြန္းတုန္႔သံေတြကုိ ခုန္မေရွာင္
လူအုပ္ၾကီးရဲ႕တစ္ခြန္းမက်န္ခံေျပာသံကို ဂရုမစုိက္
ေဂ်ာ္နီဟာ လူတန္းစားမေရြး စိန္ေခၚ
ေဟ့ ကားေပၚမွာတစ္သက္လုံးေသာင္တင္လမ္းမေလွ်ာက္တတ္တဲ့ေကာင္ေတြဆင္းခဲ့
ေဟ့ ေသနတ္သာပစ္တတ္ၿပီး ေဆးက်ျပန္မကုတတ္တဲ့ေကာင္ေတြလည္းထြက္ခဲ့
ေဟ့ ဟုိေခ်ာင္ဒီေခ်ာင္ … ေဆးထုိးစားေနတဲ့ေကာင္ေတြလည္းလာခဲ့
လူတန္းစားမေရြး ေဂ်ာ္နီရဲ႕ဆက္ဆံေရးဟာ သင္းတယ္။ ျပင္းတယ္ေပါ့။
 

ညငွက္လား ရွင္တို႔ေျပာေျပာေနတဲ့ကမာၻလား (ခရမ္းျပာထက္လူ)

တစ္ေယာက္လာတစ္ခါေမးတယ္
အဆင္ေျပသလား အဆက္အသြယ္ရၿပီလား
ပရိေဘာဂေစာ္နံေနတဲ့ အခန္း ေဆးျပင္းလိပ္ေစာ္ အနံ႔ေတြ မႊန္ထူေနတဲ့အခန္း
ၾကြက္သိုက္လိုလဲ ဖဲရိုက္သံေတြ ဆူညံေနတဲ့အခန္း
ဘယ္သန္တဲ့အခန္း ညာသန္နဲ႔အခန္း
စိန္ေတြေရႊေတြ လွန္းထားတဲ့အခန္း ဖုန္ေတြကုန္ေတြ ထမ္းထားတဲ့အခန္း
ေမးၾကတယ္၊ ေမးရိုးေတြ ခိုင္သလားေပါ့
ေမးရိုးေမးစဥ္ေတြ လႈိင္းလံုးၾကီးၾကြလာသလို
လက္ေမာင္းသားၾကီးနဲ႔ဖိခ် ဖားျပဳတ္တစ္ေကာင္ အသက္ရွဴသလို
ေမးၾက ေမးခြန္းက ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္နဲ႔ မီးစနဲ႔ထိုးသလို
နာက်င္မႈဟာ ထမင္းနင္သလို၊ အိမ္ေပၚ
ေရေတြကားေတြေျပးတက္လာသလို ေမးၾကတယ္
အဖိအေဖာ့နဲ႔ စုတ္တံေလးကစားသလို
ေရေဆးနဲ႔ပဲ ေရးေနသလို ဆီေဆးနဲ႔ပဲ ဖ်က္ေနသလို
ဖဲခ်ပ္မ်ား ပြတ္ဆြဲေနသလိုလို ဓါး၀ိဇၹာတစ္ေယာက္ ဓါးနဲ႔ေပါက္ေနသလိုလို
ဟိုေမးဒီေမး ဟိုေၾကြးဒီေၾကြးက်မရဲ့
အခါခါ အလီလီ ဒီကင္းဗတ္စေပၚ တစ္ပံုဖ်က္တစ္ပံုေရး
က်မကေတာ့ ဟိုေငးဒီေငး ဟိုေတြးဒီေတြးပါပဲ
ကဗ်ာဆရာတဲ့
အရက္စက္ဆံုး လက္မရြံ႕ေဖာက္ခြဲေရးသမား
ေသြးသားအျပင္ ကဗ်ာပါ ထြင္းထုတ္သြား
သူ႔အသား ပဲ့က်လာသလို၊ ၿပီးေတာ့မွ
က်မရင္ဘတ္ကို ေဆာင့္တြန္းပစ္လိုက္တယ္
ၿပီးေတာ့မွ အင္တာနက္ထဲ၀င္ ကမာၻေပၚတင္ေရာင္းလိုက္ၾကတယ္
အရွက္အေၾကာက္မရွိတဲ့ မသမာမႈ

ေသာ့ေတြဟာ သန္းခ်ီတန္ခဲ့ (ခရမ္းျပာထက္လူ)

အဖြင့္အပိတ္တိုင္း ေငြေၾကးနဲ႔ေခါင္းခ်င္းဆိုင္
ေန႔ကိုဖြင့္ၿပီး ညကိုပိတ္မယ္ ဘယ္မလဲဒီေသာ့
ဒီေသာ့က ဒီအစာအိမ္ ဒီေဆးရုံတံခါး ဒီအေ၀းေျပးလမ္းမၾကီး
ဒီအေရးေပၚလမ္းေဘး ေရအိမ္အဆံုး ဒီေသာ့ဟာအေရးၾကီး
ဒီေသာ့ဟာ ျမားတစ္စင္း က်ည္တစ္ေတာင့္လို အေျပးတိုးထြက္ဖို႔
က်ည္ဆံရထားလို ကမာၻထဲ ဒံုးပ်ံတစ္စင္းလို အာကာသထဲ
အဆင္သင့္ အဆင့္ေတြ ေသခ်ာဖို႔ ေပးကမ္းရ လွဴဒါန္းရ ဒီေသာ့နဲ႔အလံထူရ
တံတားေတြေပၚမွာ လိပ္ျပာလြင့္မတတ္
ေလတဟူးဟူးညေနခင္း ထမင္း၀ိုင္းေတြေပၚမွာ ငါေအာ္ေနတယ္၊
ငါေအာ္ေနတဲ့ ပန္းခ်ီကားကို လွမ္းျမင္ေတာ့ သူပါလိုက္ေအာ္ေနတယ္
ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းကို ေသာင္းနဲ႔ခ်ီ၊ သိန္းနဲ႔ခ်ီ၊ သန္းနဲ႔ခ်ီ
လိုက္လုေန ၀ယ္ေနတယ္ အေရးေပၚေသာ့ေတြဟာ သန္းခ်ီတန္ခဲ႔
လူေတြဟာ လည္ပင္းမွာ ခါးၾကားမွာ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွာ
ေသာ့ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ သာသာယာယာ ထုပ္ပိုးသိမ္းဆည္းထားၾက
၀က္ရူးျပန္တတ္လို႔ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းစီ ေဆာင္ထားသလား
ဒီေသာ့ေတြဟာ ပါးစပ္ကို ခတ္ထားတယ္
ရုရွားမွာ သြားေတြကို ႏႈတ္ေခါင္းက ႏႈတ္တယ္ဆိုတဲ့ Joke တစ္ခု
ငါၾကားဘူးတယ္ ဒီေသာ့ေတြက
block ေတြကို ဖြင့္တယ္ပိတ္တယ္
ဒီေသာ့ေတြက နယ္ျခားမ်ဥ္းေတြကိုဖြင့္တယ္
ေကာင္းကင္နဲ႔ ငရဲတံခါးကိုဖြင့္တယ္
ဒီေသာ့က ႏွင္းဆီပန္းကေလးရဲ့ ရနံ႕ကိုဖြင့္တယ္

၁၁ နာရီ ၅၉ မိနစ္နဲ႔ ၅၉ စကၠန္႔ (ခရမ္းျပာထက္လူ)

ဆြဲငင္ကမာၻကို
သစ္သီးတစ္လံုး ႏႈတ္ခမ္းတစ္ျပား ဘာသာတစ္ခုနဲ႔
ဆြဲငင္ ဆင္ေတြသစ္တုံးကို ဆြဲငင္သလို
ၾကိဳးစင္ကၾကိဳး ရာဇ၀တ္သားကို ဆြဲငင္လိုက္သလိုေပါ့ 

ဂင္တိုတို ပုကြကြ ဟာသေကာင္က
ဥေရာပတိုက္ၾကီးကို ဆြဲငင္လိုက္သလို
ဆြဲငင္ၾက၊ ကၽြန္ေတြ အေျခြအရံ အသင္းအပင္းေတြနဲ႔
နတ္ေတြ အစိမ္းေတြ အ၀ါေရာင္သဲကႏာၱရေတြနဲ႔
ဆြဲငင္၊ ၀င္ၿပီးရင္ ျပန္မထြက္နဲ႔ ဆြဲငင္
ဒါဟာ ေတာၾကီးမ်က္မည္း သတ္ရင္လဲေသေပါ့
အမ်က္မၾကီးဘူး နင္းသာနင္း
မင္းနင္းထားတဲ့ ေျမၾကီးဟာ စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ မိခင္ၾကီးပါ
ဗံုေတြ ဒရမ္ေတြ အူသံေတြနဲ႔ မီးကိုနင္းေနသလို
၄-တန္းမီးနင္းစာအုပ္ထဲက
ကမာၻၾကီးရဲ့အဓိပၸာယ္ လူေတြဆြဲထုတ္ေနသလို
စက္ဘီးကို စက္ေတြ ကြန္ပ်ဴတာေတြ ၿဂိဳလ္ေတြနဲ႔
blackhole တြင္းနက္ၾကီးေတြဆီ နင္းၾက
ေဘ့စ္သံမ်ားလြန္းေနတဲ့ လမ္းမ

မေမ့ေသးတဲ့ အေမ့အေၾကာင္းကဗ်ာ (ခရမ္းျပာထက္လူ)

ငါတို႔အမ်ိဳးက ေသတာေတာင္
ငါးေျပမလို ဆူးေတာင္ကားၿပီးေသမယ္
အခ်ိဳးမေျပရင္ အဲဒီဖဲထုပ္ကို
ငွက္ေတာင္ပံခတ္သလို တဖ်ပ္ဖ်ပ္ကလဖန္ထိုး
အေမ့လက္ထံမွာ
ကင္းေရာ ကုလားေရာ စပိတ္တစ္ေတြေရာ
တျဖန္းျဖန္းပါးအရိုက္ခံရ
သတိရမႈဟာ
မီးပလပ္ေပါက္ထဲ
မီးရထားတစ္စင္း ထိုး၀င္သြားသလိုပါပဲ
ဟိုတုန္းက ႏွင္းေတြက်ေနတုန္း
ကၽြန္ေတာ္က်ဆံုးမွာေၾကာက္လို႔
စက္ရုံထဲ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္နဲ႔
ကၽြႏ္ေတာ့္လြယ္အိတ္ကို သိုင္းလြယ္ရင္း
အေမပါ ေက်ာင္းထဲကို ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္
ႏွင္းထဲမွာ
တကယ့္ေဂၚကီရဲ့ Mother အေမ
စာတစ္လံုးမွ မတတ္ေပမယ့္
တာဗိုအင္ဂ်င္တစ္လံုးလို လည္ပတ္
ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ
အေမဟာ ႏုိင္ငံေတာ္အလံတစ္ခုလို မားမားမတ္မတ္ရပ္
ေရဒါတစ္ခုလို
ေတာၾကီးမ်က္မည္းထဲေရာက္ သံလိုက္အိမ္ေျမွာင္တစ္လံုး
ခပ္စြာစြာ
ကၽြန္ေတာ္ဆာေနတဲ့ လမ္းေတြကို ၀ယ္ေကၽြးေမြးခဲ့တာ
သူမ်ားေတြခ်စ္တာ
ငါဆဲေနသေလာက္ပဲရွိတယ္

ဘယ္သြားေနလဲ ေမာင္ေရခဲ ကမၻာၾကီးထဲကို ဓားနဲ႔ဆို (ခရမ္းျပာထက္လူ)

Artist: Min Thurein

စစ္ဆိုတာ
ကမၻာေျမေပါ့ပါးလာေအာင္ စစ္ထုတ္လိုက္တဲ့ေရစစ္လား
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ
ေသျခင္းမွာ လူေတြၿငိမ္းခ်မ္း
ဒုကၡေတြ သိမ္းသြားတာကို ဆိုလိုသလား။
ေသနတ္သံတစ္ခ်က္မွာ ေသြးတစ္စက္ဆင္းလာ
အစဥ္အဆက္ ဒါဆို
ႏွင္းဆီေတြ ရဲေနတာ ေသြးေသာက္ထားလို႔ေပါ့
ညေနညေန ေနလံုးၾကီးနီရဲေနတာ
ေသနတ္မွန္ထားလို႔ေပါ့
ေသခ်ာၿပီ ငါတို႔ႏွလံုးသားမ်ားနီရဲေနတာ
ေသခ်ာၿပီ ငါတို႔သံသယဟာ ၿမဲခဲ့ၿပီ
ၾကည့္ေလ  … ေရႊဒဂၤါးျပားေလး
တစ္ဖပ္မွာ ပန္းဥယ်ာဥ္
တစ္ဖက္မွာ ေခါင္းျပတ္
ေနာက္ထပ္ခုတ္ဖဲ့ထားတဲ့ လရဲ့မ်က္ႏွာျပင္ေပၚမွာ
ေသြးလန္႔ေနတဲ့ အဘိုးအိုနဲ႔ယုန္တစ္ေကာင္
ေဟ့  …  လူေတြ
ကိုယ့္ဒဏ္ရာ ကိုယ္ေမ့
ေကာ္ဖီဆိုင္ထိုင္ ဂ်ာနယ္ေလးတစ္ေစာင္ဖတ္လို႔
စီးကရက္ေလးဖြာ ၿဂိဳလ္တုသတင္းေတြေစာင့္ၾကည့္လို႔
အိုးနဲ႔အိမ္နဲ႔
ကမၻာအႏွံ႕အျပား
ခင္ဗ်ားတို႔ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ေတြကို အရသာခံေနလို႔။     ။

(နံရံမွာ ငါေရးထြင္း – ခရမ္းျပာထက္လူ။ ေက်ာ္ေမႊး – ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၀၁၀)