သည္ဒုကၡမွာျမဴးမိတယ္ (ေနမ်ိဳး)

June 19, 2011 by lanolay Leave a comment

သည္ဒုကၡမွာျမဴးမိတယ္။ ေၾသာ္ . . . ဒုကၡ ဒုကၡ . . . ။ ဒီဒုကၡမွာျမဴးမိ
တယ္။ ေၾသာ္ . . . ဒုကၡ ဒုကၡ သင္ဟာ ဒုကၡလို႔ထင္ရက္စရာမရွိေအာင္ပါပဲ။
သင့္ကိုယ္သင္းနံ႔က ငါ့ကို ကေလးဘ၀ဆီထိျပန္အမွတ္ရေစၿပီး ေတာင္
ကုန္းႀကီးတစ္ခုေပၚကို ေတးတေၾကာ္ေၾကာ္နဲ႔တက္ေနမိသလိုပါပဲကြာ။
သည္ဒုကၡမွာ ျမဴးမိတယ္။ သင့္ဆံႏြယ္ေတြဟာ မဟူရာ။ ငါ့ကိုဖမ္းယူမယ့္
မဟူရာကြန္ယက္လုိ႔ မသိတတ္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ မဟူရာကြန္ယက္ထဲမွာ
ငါဟာၿငိတြယ္ခဲ့။ သည္ဒုကၡမွာျမဴးမိတယ္။ ေၾသာ္ . . . ဒုကၡ ဒုကၡ
ျမဴးမိေလေပါ့ သည္ဒုကၡမွာ။ ညအခါ ၾကယ္စင္မင္းထြန္းလင္းသလို
၀င္း၀င္းပပ ရႊန္းျမ မင္းမ်က္၀န္းေတြတစ္ကမၻာ ငါမက္ျမင္ဖို႔အိပ္မက္ေတြဟာ
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္အေတာင္တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခတ္သံေတာင္ ၾကားမိပါရဲ့။
အဲသည္ေလွာင္အိမ္ထဲထိ သည္ဒုကၡမွာျမဴးမိတယ္။ ငါ့ကိုယ္ငါ
အတန္တန္ စိတ္ထိန္းခဲ့ပါရဲ့။ ဒါေပမယ့္ သည္ဒုကၡမွာျမဴးမိတယ္။
အခြင့္လႊတ္ေတာ္မူၾကပါဘိ။ သည္ဒုကၡမွာငါျမဴးမိပါေလေပါ့။ ဒုကၡ
တရားကႏူးညံ့ေလေတာ့ ဒုကၡတရားဟာ ႏူးညံ့ၿပီး အဲဒီႏူးညံ့မႈထဲမွာ
လြမ္းေမာဖြယ္ပုံျပင္ေတြအမ်ားႀကီးျမွဳပ္ႏွံထားေလေတာ့ ေၾသာ္ . . .
ႏူးညံ့မႈထဲကပုံျပင္ေတြဆီ သီခ်င္းတေအးေအးနဲ႔ ေရာက္ခဲ့ဖူးေလ
သူ႔အဖို႔မွာ သည္လုိေရရြတ္မိပါတယ္ကြယ္။ သည္ဒုကၡမွာျမဴးမိတယ္။
အမွန္ပါပဲ ငါျမဴးမိတယ္ကြဲ႔ သည္ဒုကၡမွာ။ ေနပါဦး ဒုကၡရဲ့
မင္းကငါ့ကို အႏၶျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတာလား။ ေအး . . . ငါေမး
လိုက္မယ္ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ လွေနရတာလဲကြယ္။

 

(ကဗ်ာဆရာ၀ံပုေလြ – ေနမ်ိဳး၊ လင္းသစ္ေရာင္စဥ္၊ ၂၀၀၈)