အကုသိုလ္ပန္းမ်ား (သစၥာနီ)

၁။
သတၱ၀ါတုိင္းဟာ
ဝံပုေလြအျဖစ္နဲ႔
ေမြးလာၾကတာ မဟုတ္ဘူးကြယ္။
ျပကၡဒိန္ေတြကုိ မုန္းတယ္
၃၁ႏွစ္ထဲမွာ ဆံပင္ကႀကဲႀကဲ
ထိပ္လည္း ေျပာင္ခဲ့ၿပီ။
ဘာ ရလုိက္သလဲ
ရူးသြပ္ေျခာက္ျခားေမးခြန္းအစား
‘ဒက္ဒလက္’ လုိ ကမာၻကုိ ဖမ္းဆီးထားခ်င္တယ္
‘ယုံၾကည္ခ်က္’
အဲဒီသံမိႈတစ္ခ်က္ ခပ္နက္နက္တြယ္ထားလုိ႔သာ
ဘ၀ဟာ ကြာမက်ေသးတာေပါ့။

၂။
အကၡရာသခ်ၤာတစ္ပုဒ္အတြက္
စိတ္ညစ္ခဲ့ရတဲ့ရက္မ်ားဟာ
အခုအခါမွာ ငွက္ေမႊးျဖစ္တယ္။
ပီကာဆုိကုိ မသိရင္လည္း
သေကၤတ၀ါဒကုိ နားမလည္ရင္လည္း
ေရာဘတ္ရက္ဖုိ႔ဒ္ကုိ မၾကည့္ဖူးရင္လည္း
ငရုတ္သီးဟာ စပ္တာပဲ။
ဟုတ္ကဲ့-ႀတိဂံရဲ႕ဧရိယာနယ္ထဲမွာ
ဒီလုိေနထုိင္ႏုိင္ေတာ့ အံ့ၾသစရာမရွိပါဘူး။
အံႀကိတ္ခံစားရဖန္မ်ား
ႏွလုံးသားဟာ တြန္႔ေခါက္ေတာင္ တစ္ေတာင္ျဖစ္တယ္။
ငါ သိၿပီေဟ့
ဖန္ဆင္းတဲ့ဘုရားသခင္ဆီမွာ
ခ်ိန္ခြင္ မရွိဘူးဆုိတာ ။

ကဗ်ာသက္သက္ (သစၥာနီ)

ဒါဟာ
ကဗ်ာသက္သက္ျဖစ္ပါတယ္
တစ္ခုခုကို ခံစားဖို႔
ဒါဟာ
အသင့္ေဖ်ာ္ေသာက္ႏိုင္တဲ့ေကာ္ဖီတစ္ခြက္
အပန္းေျဖကမ္းေျခ႐ွဳ႔ေမွ်ာ္ခင္း
ေဆာင္းခိုငွက္ေတြရဲ႔ သီခ်င္းသံ
အပ်ိဳစင္တစ္ေယာက္ရဲ႔ကိုယ္သင္းနံ႔မဟုတ္ပါဘူး
ဒါဟာ
ကဗ်ာသက္သက္ျဖစ္ပါတယ္
တစ္ခုခုကိုခင္ဗ်ားနားလည္ဖို႔
ဒါဟာ
ပုေတၲာဝါဒဆံုးမစာ
ပါလက္စတိုင္းအေရးအခင္း
ရီေလးတစ္ဗီတီသီအိုရီ
႐ုပ္ျမင္သံၾကားစက္ျပင္နည္း
မဟုတ္ပါဘူး

သစၥာနီကို သိသလား (သစၥာနီ)

• Download PDF [72 KB]

Source: KhitPyaing.ORG

ကြယ္လြန္သြားေသာ ကဗ်ာဆရာႏွင့္ ကဗ်ာဆရာကြယ္လြန္ျခင္း (သစၥာနီ)

လက္ကသာမက ႏႈတ္ကလဲ ေျပာင္က်က် ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ မခံသာေအာင္ ေျပာတတ္လို႔ ႏႈတ္မရြံ႕လွသန္းလို႔လည္း နာမည္ၾကီးပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာ ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ (ကၽြန္ေတာ္တို႔ အပါအဝင္) လွသန္းရဲ့ ပါးစပ္ဒဏ္ မခံရဖူးသူက မရွိသေလာက္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔အသုဘက်ေတာ့လည္း စည္လိုက္တာ။ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးက ကဗ်ာဆရာေတြ ေရာက္လာၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ လွသန္းကို ဒီေလာက္ခ်စ္ၾကတာလဲ။

ေဆာင္း (သစၥာနီ)

(ဒီေရစီးသံ – ၁၊ ၁၉၉၀)

ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ထဲမွာ (သစၥာနီ)

(ဂ်ပန္ေခတ္ေပၚကဗ်ာ – သစၥာနီ။ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၃)

နစ္ေရွးရဲ့ပင္လယ္ (သစၥာနီ)

(ဟန္သစ္ – ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၃)

အမည္မဲ့ (သစၥာနီ)

(စတိုင္သစ္ – ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၃)

ေနထိုင္ျခင္းမိတၱဴ (သစၥာနီ)

ေရႊမ်က္ႏွာရဲ့ ျမအသည္း (သစၥာနီ)

သူ႔ကုိေတာ့ ေစာေစာထဲက ျမင္သည္။ မထင္၊ မထင္၍ မေခၚမိ၊ ထင္စရာကလည္း ျမင္ရသည့္သူမွာ သာမန္သာ ျဖစ္သည္။ စႏၵာ၏ခရမ္းေရာင္ အိပ္မက္ထဲက သူႏွင့္ကား တပုံတျခား၊ ဂဠဳန္ နဂါး ။ ၾကည့္ေလ၊ ကန္ေတာ္ၾကီးေရကုိ ေျခစိမ္ကာ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚ စိမ္ေျပနေျပ ထုိင္ေနသည့္ လူညဳိညဳိ သြယ္သြယ္ ေသးေသး၊ ဘရာေၾကာ္ထုပ္ကုိ ေဘးခ်ျပီး ကမၻာေက်ာ္ ေက်ာက္ဆစ္ ပန္းပုရုပ္ တခုလုိေငးေငးငူငူၾကီး၊ ဒါပဲ။

********
စႏၵာႏွင့္ ခ်ိန္ထားသည္ကား ကဗ်ာဆရာ ကုိသင္းထုံ၊ သူ႕ကဗ်ာေလးမ်ား ဖတ္ရသည္မွာ ရွဴိက္သံကုိ ေပြ႕ဖက္ရသည္သိုိ႔ ရွိသည္.။မ်က္ရည္ကုိ အနံ႕ရလာသည္.။ တခါတရံ ေလာကကုိ မေက်မနပ္ က်ိန္ဆဲသံေလးမ်ား ၾကားရသည္။ အဲဒါကုိက စိတ္ဆုိးေနေသာႏွင္းဆီ ပြင့္ဖတ္ကေလး ေျခေဆာင့္ေနသည္ႏွင့္တူသည္။ ေျခာက္ေသြ႕ အက္ကြဲေနေသာ သူ႕ကာရံ ကေလးမ်ားသည္ ေငြရည္စိမ္ထားေသာ သီေဝေခါင္ျမင့္သည့္ တိမ္ပြင့္ ၾကားထဲက ယုိစီး ေလွ်ာက် လာသလုိျဖင့္ ဘြားကနဲ ျမစမ္းေခ်ာင္း ထဲက ေရပြက္ကေလးမ်ား ပလုံစီ ေပါက္ကြဲရာမွ ခုန္ထြက္ ေမြးဖြားလာသလုိ ရွိသည္.။ စႏၵာက သူ႕ကဗ်ာေလးမ်ားကုိ ဖတ္ရင္း သည္သုိ႕ ကင္ပြန္း တပ္ခဲ့သည္။ ခ်စ္စရာ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ား၊ စႏၵာရဲ့ ခရမ္းေရာင္ အိပ္မက္ ပန္းေတာမွာေရာ၊ သည္ အေတာင္ ေပါက္ေနသည့္ ကဗ်ာေလးမ်ားခ်ည္း ဟုိနားသည္ဝဲပ်ံလုိ႕ပဲ.။ေနာက္ေတာ့ စႏၵာ ကဗ်ာဆရာကုိ မိတ္ဆက္စာေရးမိသည္။ သည္လုိႏွင့္ စာတံတား ခင္းမိၾကသည္။ ၾကာျပီ၊ ခုေတာ့စႏၵာက လူုခ်င္းေတြ႔ရန္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ပန္းျခံသုိ႕ ခ်ိန္းဆုိခဲ႔သည္။

-********